چرا نمی توانیم دوتا2 را ترک کنیم؟

[fever361]

شکاک و کنجکاو بودن به دنیای اطراف در حد اعتدال خوبه و باعث رشد انسان هم میشه ولی اینکه بخوایم دنیای خودمون رو از دیدگاه شخص دیگری زیر سوال ببریم به نظر من کار درستی نیست چون اون شخص هم هر چقدر عالم و کار بلد باشه اول و آخر ساکن دنیای خودشه ... با اشخاصی مثل آقای رائفی پور مشکلی ندارم بلکه با طرز تفکری که به وجود میارند مشکل دارم حالا بماند که در بعضی موارد از روی قصد بوده و این اشخاص حکم بت رو پیدا می کنند ... بت صرفا قرار نیست یک مجسمه چوبی یا فلزی و غیره باشه و کسی هم در حال سجده بهش ... الان متاسفانه بت پرستی شکل جدیدی به خودش گرفته و حتی بیشتر انسان ها مثل من و شما داریم بتی رو می پرستیم که شاید اگر خبر دار هم بشیم باور نکنیم یا خودمون رو به کوچی علی چپ بزنیم و بگیم اصلا اینطور نیست ... همه ی اینها رو گفتم تا به اینجا برسم که اگر فلانی فکر میکنیم حرفش درسته بریم یه مقدار خودمونم تحقیق کنیم و اگر به نتیجه رسیدیم اون حرفو به شیوه ی خودمون به کار بگیریم نه اینکه تقلیدش کنیم ... مقایسه کردن هم که دیگه در یعضی موارد صرفا برای نابودی ذهن افراد استفاده میشه ...
چرا من باید خودمو با فلانی مقایسه کنم در حالیکه از شرایط تولد تا حتی مرگ هیچ ارتباطی نبوده و نخواهد بود ... ما هم آدمیم و نمونه ی داخل شیشه ی آزمایشگاهی نیستیم که بخوایم در شرایط یکسان منتظر نتایج یکسان باشیم ... حرف واسه گفتن زیاده خودتون هم آشنایی دارید فقط میخوام بگم با بعضی تفکرات و کارها به خودتون توهین نکنید نکنید ... من و شما استیو جابز و انیشتین یا مثال خودمونی تر دندی و fear نیستیم و نخواهیم هم شد ... ما خودمونیم و باید ببینیم چی قراره بشیم یا چی دوست داریم بشیم ...
در رابطه با گیمر بودن هم همین صدق می کند ... بیاین ببینین واسه چی دارین دوتا بازی میکنین یا اصلا چرا دارین یازی میکنین ... چند سال پیش خود من به حدی رسیده بودم از نظر بازی کردن که خانواده منو بردن پیش دکتری که راه حلی ارائه بده واسه مشکل اما دکتر خیلی خونسرد گفت من کاری نمیتونم بکنم چون خودمم از طرفدارهای بازی های کامپیوتری هستم ولی فقط یه چیزی رو به من گفت : آیا هنوز مثل قدیم از بازی کردن لذت میبری ؟ ... شاید مسخره به نظر بیاد ولی همون موقع یادم افتاد که کار من شده بود هر روز پشت سیستم نشستن و زور زدن و کلیک کردن واسه برد و باخت ... حرص خوردن الکی و گاهی 100 دقیقه بازی واسه دیدن یه scoreboard که یه دقیقه هم رو صفحه نمیمونه ... تا 2 سال بعدش که کلا بازی رو گذاشته بودم کنار با دوستی آشنا شدم که همون بازی رو به خاطر همون 100 دقیقه بازی میکرد نه واسه اون یه دقیقه ... زیاد نوشتم ببخشید سرتونو درد دارم امیدارم به کسی هم توهین نشده باشه ... بازم میگم این ها فقط نظر شخصیه و حرف هم واسه گفتن زیاد ... اما به عنوان حرف آخر بیاین به خودمان احترام بزاریم و با هر حرفی که نه مبداش ماییم و نه مقصدش خودمونو عذاب ندیم ... نه تولدمون دست خودمون بوده و نه مرگمون خواهد بود ( خودکشی فقط یه توهمه ) ... پس میمونه زندگیمون که اونم از طرز فکرمون نشات میگیره که همونم سعی کنین تا میتونین به نحو درست برای خودتون جلا بدین و تقویتش کنین ... موفق باشید .